Hencon doet er alles aan om medewerkers te binden en om ze gezond en vitaal aan de slag te houden. “Het doel is dat iedereen fit de eindstreep haalt”, vertelt Margot Lamers. “Dat vergt een lange termijn visie. De AOW leeftijd wordt steeds hoger en werkzaamheden veranderen door de verdergaande digitalisering en robotisering. Daar moet je op inspelen. Het is zaak om medewerkers gemotiveerd te houden. Ze kunnen zich bij ons blijven ontwikkelen. Levenslang leren vinden we van groot belang.” De inspanningen zijn gericht op kennisverbreding en loopbaanontwikkeling. Dat alles moet leiden tot werkplezier, want daar draait het allemaal om. “Ieder mens verdient een menswaardig beroep – een beroep waarin je kunt leren, autonomie hebt, goed kunt praten met je baas en afspraken op maat kunt maken over werkinhoud, ontwikkeling, werktijden, thuiswerken en werk-privé balans. Medewerkers blijven Hencon trouw, dat is ons veel waard. Er vertrekken weinig werknemers omdat ze het naar hun zin hebben.” Toch zullen er binnen nu en tien jaar tussen de 10 en 16 personeelsleden voornamelijk uit de fabriek vertrekken omdat ze met pensioen gaan. Die uitstroom moet worden opgevangen. “Als je niets doet, gaat er veel kennis verloren. Daarom kijken we nu al naar jonge instroom. De oudere medewerkers fungeren als een mentor om zo kennis door te geven aan de jongere generatie.” Dat werpt zijn vruchten af en wordt ook gewaardeerd. Hencon biedt tevens mensen met een beperking een kans op een baan. “Ook hebben we een soepele overgang gemaakt voor kantoormedewerkers naar het thuiswerken in coronatijd. Je ziet dat medewerkers meer nieuwe dingen leren tijdens hun werk. Dit heeft te maken met het aanleren van Teams of andere digitale facetten die medewerkers plots moesten gebruiken in hun werk. Thuiswerken wordt ervaren als voordelig voor productiviteit en innovativiteit, maar nadelig in mentale en fysieke vitaliteit. Daarom gaan we geregeld met deze medewerkers in gesprek. Simpelweg verdienen medewerkers het om duurzaam en vitaal inzetbaar te blijven”, besluit Margot Lamers haar betoog.